یک غم و صد تنهایی دلم نمی سوزد به یاد آن روزها و شبهایی که

برایت شعر می سرودم به یاد آن شبهایی که ستاره ای پیدا کردم و

اسم تو را روی آن گذاشتم .

باز نگاهم به آسمان خیره شد و اسم تو را صدا زدم، ولی هیچوقت

صدایی از تو نیامد .

بمان همان جایی که خنده هایت بهاری اند و اشک هایت پاییزی و

من اینجا در گذشته تو فراموش شده ام و آلبوم خاطراتت را ورق

می زنم .

گله ای ندارم برای تنهایی ها و اشک هایی که تو را صدا می زنند .

تو بگذر و برو برای همیشه با همان چتری که از زیر بغض باران

می گذرد ومن سوختن و ساختن راانتخاب کرده ام وبازهم موردی

نیست و باز بغض ها می شکنند و مادراشک خودراپیدا می کنیم.

راست می گفتی من همان عروسک تنهایی های تو بودم!!!..